تبادل
لینک هوشمند
قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب.
دور خواهم شد از این خاک غریب
که در آن هیچ کسی نیست که در بیشه عشق
قهرمانان را بیدار کند.
قایق از تور تهی
و دل از آروزی مروارید،
همچنان خواهم راند
نه به آبیها دل خواهم بست
نه به دریا ـ پریانی که سر از آب بدر می آرند
و در آن تابش تنهایی ماهی گیران
می فشانند فسون از سر گیسوهاشان
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: سهراب سپهری ، ،
برچسب‌ها: سهراب سپهری ,
تاريخ : شنبه 31 فروردين 1392 ا 11:41 نويسنده : soheil ا
خبرنامه وب سایت:
